حبك علمنـے

حبك علمنـے


لن اقول فيكى قصـــايد شعــر ولا غراااام

فسوف اطلق حبر قلمى يخرج ما بداخلة.... من الكلام

فحبك علمنـے اشياء كتيرة

انى مش هندم على اللى فات

انيے مش هاعد الليالـے والســـاعـــات

ايـــــــامى اللى عشتها وياك

واللى راحت فى هوااك



حبك علمنـے

انى اعيش واكون اقـوى مــن الايام



حبك علمنـے

عندما انكسر اكون اقوى

فأصبحت اقوى منك ومن كل الازمان

وتبقى الذكرياااات .... بحور من الرومانسية ... وقوارب من المرجان


كونت اغرق فى بحر ابياتـے

وتبكى حروفى من كثرة اهاتـے

ويفيض قلبى حبا فى هواكـے

وكونتى تجعلنى نجمة فى سماكـے

فحبك علمنى ان ابكى حين اراكـے

واصرخ حين القاكـے


حبك علمنـے

ان الحب مدينة للاالام


حبك علمنـے

لن اقول فيكى قصـــايد شعــر ولا غراااام
وجسر للكلام


حبك علمنـے

ان الحب بحر من الاحزان

وكتلة من فوهة بركان

حبك علمنـے

ان اصبح اســــــير السكوووت








عندما انظر فى عينيها .. وتنظرهى فى عينيا .. يتملكنى شعور غير عادى .. لانى اشعر بانى قوى وضعيف فى الوقت ذاته .. اشعر بالحماسه .. وفى الوقت ذاته اشعر بالخوف .. فى الحقيقه انى لا اعرف حقيقة شعورى .. الى انى اعرف اى نوع من الرجال اريد